قلبت چون رود بزرگی است که پس از بارانی فراوان طغیان می‌کند. هجوم سیلاب همه تابلوهای راهنما را که زمانی برپا بودند با خود برده است. اما باز باران بر سطح رود شَپ‌شَپ می‌کوبد. هر وقت خبر چنین سیلابی را در رومه بخوانی، با خودت می‌گویی: خودش است. این قلب من است.
کافکا در کرانه. هاروکی موراکامی. ترجمه مهدی غبرائی.
درباره این سایت